Lezen uit ‘De Mei’

van Gorter
in de tuin van Dat Bolwerk te Zutphen op Hemelvaartsdag, 30 mei 2019
De_tuin.jpg

Ik las pagina 95:
 ‘hartstochtelijke stem. Voor mij, bleekgeel Zat Mei weer en haar mond stond altijd open En liet de klanken door, die als bij hoopen Mannen en vrouwen bij begrafenis Uitliepen, op een dag van droefenis. Zoo zong ze soms alleen en soms wij samen Als sombere bedroefde koren, namen Van vele dingen die ze had aanschouwd. beefden nu weer van hare tong, berouwd Door klaaglijk lied, eentonig lang getreur, Heel soms een blijde noot, wanneer ze heur Oogen deed lichten, en haar hoofd een baken Gelijk werd, en haar armen vooruit staken. Maar dan zonk ze terug in droefenis, Met hare armen en de duisternis Die trilt voor de oogen en als blindheid is. Wij hoorden buiten niets, zooals een graf Was mijne kamer, dat ligt heel ver af Van aller menschen schreden in den schoot Der warme woestenij, en 's avonds rood En 's morgens rood schouwen er over heen -- Zoo schouwden ook de oogen van ons tweeën. En zoo kwam eindelijk de laatste dag, Brandstapel van een dag, het fel gelach Der vlammen om het arme brandend hout. Toen het nog schemerde en 't om ons koud Van morgenlicht werd, kwam ze dichter bij me, En knielde aan mijn knieën en ze lei me Het hoofd zoo zwaar van haar daar neer en toen, Terwijl mijn hand op hare lokken was, een zoen Kuste ik op het blonde haar, bleef zij Zwijgen aldoor en eerst zonder geschrei, Zooals een kind, maar 'k voelde adem schokken En branden uit haar mond. En toen als vlokken Van sneeuw zoo langzaam, dreven groote tranen Haar wangen af, -- En zooals 's avonds 't tanen Van 't zonlicht is, zoo zag ik nu uit haar Veel licht verscheiden -- zij, als een altaar Waar 't vuur maar flauw brandt in den donkren nacht, Bleef over, maar waar één vonk gloeit en wacht. En toen zij opstond, stond ik ook naast haar -- Nog fonkelde zij voor mij van heur haar En van haar oogen -- lei ze nog haar hoofd ‘.

Victor Vroomkoning Tachtig, Zijn mooiste gedichten/ Intiem bestaan, over de poëzie van Victor Vroomkoning Gebroken WitVrije ValParenOmmezienDodemontStapelenHet formaat van waterlandBij verstekVerloren spraakIJsbeerbestaanLippendienstOud zeerEcho van een echoKlein MuseumDe laatste dingenDe einders tegemoetOorlogsgeweld in OoijpolderMijn overbuurvrouw is een meeuwLevensbericht Wam de MoorHet Nijmegengevoel Langs brede rivierenOranjesingel 42 Het BenedenstadsliedIk wou dat ik een vogel wasViering 80ste verjaardag op 6 oktober 2018Vluchtelingen in de stadVroom, frivool, VileinIlja Leonard PfeijfferOmtrent VincentGelderlandDe 100 mooiste wielergedichtenVan Hugo Claus tot Ramsey NasrAvenueDe eerste eeuw van BoonDe Nederlandse poëzie in pocketformaatBoem Paukeslag!Tijd is niks, Plaats bestaatOlifant in BoaDe bruiloft van KanaSchijndel belicht en gedichtPoëzie & beeldenStadsdichters bijeenLuister - Rijk - KijkenArnhem-NijmegenAgenda 2007TransfiguratieVers verpaktVerstild Nijmegen, Agenda 2006Waar ik naar verlang vandaagHet liefste wat ik heb25 jaar Nederlandstalige poëzie 1980-2005Agenda 20051944 - Brabants Centrum - 2004Alles voor de liefdeNooit te vangen met haar eigen penNavel van ’t landSpiegel van de moderne Nederlandse en Vlaamse dichtkunst10 Jaar NijmegenprentDe geur van ieder seizoenHet is vandaag de datumDe mooiste sonnetten van Nederland en VlaanderenHoe wordt je halfopen mond gedichtRoute 65Het mooiste gedichtBr.O.Nr.Geen dag zonder liefdeInversZie de stille minuut van de roosGroesbeekOmmetje DukenburgEen proces in de hersenenKeer dan het getij en schrijf!Circuit des SouvenirsSchrijversportrettenDodemontStapelenHet formaat van waterlandBij verstekIJsbeerbestaanTurning TidesEen zucht als vluchtig eerbetoon