Op de website van Laurens Jz Coster verscheen op 3 februari 2022 het volgende:
‘Natuur’ is het wat suffige thema van de Poëzieweek- en daarom deze week vijf antinatuurgedichten, onder het motto:
‘If Nature had been comfortable, mankind would never have invented architecture’(Oscar Wilde) . Als vierde een gedicht
van Victor Vroomkoning:
De Belgische Ardennen
Heel bemoedigend natuurlijk
al die therapeutische sparren:
de een begrijpt je, een ander
peinst met je mee, een derde
slaat wat takken om je heen
maar allemaal met dat sombere
smoelwerk. Alles druppelt,
druipt, snottert, wasemt, sopt.
Hout dat wil verzoenen, helen,
meeleeft, meewaait, maar vooral
meemiezert. Om de dooie
dood geen bouwvakkerspark waar
iedereen vrolijk luidruchtig
maar wat aanrotzooit. Nee,
hier introverte riviertjes,
survivalinspanninkjes, feedback-
uitspanninkjes. Intellectueel
woud – voertaal beschaafd Hollands –
onder een stolp van eeuwige mist.
En overal creaturen die de door
melancholie bevangen dichter uithangen.
Victor Vroomkoning (1938)
uit: IJsbeerbestaan (1999)