45 (eigen)zinnige varianten op Boutens’ Liefdes uur.
Uitgave van de Literaire Kring Goirle, 30 januari 2003, de Nationale Dag van de Poëzie. Het boek veerscheen bij gelegenheid van het 12 1/2 – jarig bestaan van de Literaire Kring Goirle. Mijn bijdrage:
Liefdes uur
Hoe laat is ‘t ?
fleemt mij de fluisterstem
naast me in ‘t waterbed.
Ik schommel uit de nacht
en schat geen uur of dag;
‘dan mogen wij een tijd
verliezen’, praait ze mij.
Zij legt ons in een vlecht,
twee tongen op de plecht,
mijn anker manicuurt
zij vast haar bekken in.
Hoe laat ‘t is?
‘t Is weer liefdes uur.
Hoe laat is ‘t ?
peilt zij in ons tweestro-
menland mijn echolood.
Ik dommel op het dek
en schat geen vloed of eb.
Dan plotseling strekt bloot
en geil haar lijf zich o-
ver mij en voor ik wat
besef hervindt zij dat
wat in het vroege vuur
-het is nu noen- verging.
Hoe laat ‘t is?
‘t Is weer liefdes uur.
Hoe laat is ‘t ?
luidt ook vanavond weer
haar wenk tot grensverkeer;
zij wil t’rug op de brug,
ik schat niet meer maar zucht
naar rust, o was ik maar
alleen op zee in plaats
van op dit tweepersoons
matras, dan was er hoop
op een ontwenningskuur
voor mijn arm hebbeding.
Hoe laat ‘t is?
’t Is weer liefdes uur.
