Meulenhoff / Manteau, Amsterdam / Antwerpen 1995
Funeraire gedichten uit de moderne Nederlandse poëzie, samengesteld door Jos Versteegen en Victor Vroomkoning
Laatste bezoek (Victor Vroomkoning)
Tussen vreemden ligt hij
onder marmeren Latijn.
In dode taal spreekt hij
niet aan.
Na die foto stierf hij
vijftien jaar
tot hier.
Het paars van de azalea’s
herinnert aan
zijn laatste lippen.
Dag vader, zeg ik
tegen niemand meer.
Jonkerbos (Victor Vroomkoning)
Met lampen aan - God is van Licht -
haar duister tegemoet. Het eeuwig
schijnend lint ontstelt bij kruisingen
het dagelijks verkeer. Soms glipt
een derde tussendoor, verstoort
de stoet, aanvankelijk een bloemen-
corso voor wie niet vermoedt
hoe zij is uitgebloeid om wie
wij even later in de zoden staan.
Familie heeft een alibi voor zonne-
brillen. Achteraan de eerste anekdote.
Na het graf mogen de grappen
harder, hoeveel obers nog op bidders
lijken. Er is jonge na de dood.
