Ommetje Dukenburg

Dukenburg-dichterbij

Ik schreef in opdracht van de redactie het voorwoord ‘Ommetje Dukenburg, Terra Incognita’, inleidende tekst bij: Dukenburg Dichterbij, fotoboek ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van het stadsdeel Dukenburg in 2016. Het boek verscheen op 12 november 2015 in Wijkcentrum Dukenburg. Tijdens de presentatie las ik mijn tekst.

OMMETJE DUKENBURG, TERRA INCOGNITA

Het is niet uit te leggen. Wat? Dukenburg! Dat je daar woont, dat je daar wilt wonen, dat je daar niet meer weg wilt, dat het een misverstand is je te moeten verontschuldigen dat je daar leeft, het naar je zin hebt in de Zevensprong over het kanaal.

Hoe het groen je hier omarmt, met je meeleeft, (fruit)bomen en struiken en planten in allerlei formaties en schikkingen deel van je biotoop vormen. Hoe zich in en tussen de ruim bemeten wijken het grastapijt heeft uitgelegd. Hoe Van Ruisdaelluchten over je heen schuiven. Hoe Koning Winter met poedersuiker en fondant een sprookje uit verloren tijden schept, schaatsers naar de vennen van Stadspark Staddijk lokt waar anders vissers soms etmalen lang hun hengels laten vieren. Hoe je neuriënd in dialoog met de gevederde vrienden het rondje Vogelzang neemt, blijmoedig onder het schitterend inferno van de zingende eiken dwaalt.

Hoe je hier nooit vergeet hoe licht valt, de zon aanvoelt, echt zonlicht, niet de dagelijkse afgemeten portie die de stadse behuizing je gunt. Hoe water glanst  in vijvers, grachten en sloten, hoe het de hoogbouw spiegelend verdubbelt, de laagbouw tot bootjes aanzet. Een ziel van licht ervaar je hier, van zonnestralen, een heldere openheid waarin je vrij en verdraagzaam kunt ademen. Heilzame oase van rust en vrede.

Je vat het niet. Wat niet? Dat zo weinigen dit aangenaam domein weten, niet weten te schatten hoe hier het begrip weidsheid gehalte heeft gekregen. Hoe er hier veel ruimte per inwoner is, naar boven en in de breedte. Hoe de hemel zich hier rekt, er horizon wast. Sterren kijken kun je hier elke open nacht wegens weinig afleidend grondlicht. En als je aan de randen raakt, hoe je de schoonheid van Hatertse en OverasseltseVennen, Berendonck en stromende buur Maas -Waal als bonus krijgt. Hoe de vier seizoenen zich vlakbij voltrekken, dicht bij de natuur als je hier leeft. Hoe je kroongetuige bent van regen, wind, van onweer, storm. Hoe je nageurt van spar en den.

Hoe de continenten gebroederlijk huizen in bebouwing even caleidoscopisch van kleur en snit als zijzelf, als de mozaïeken die de gevels van de hoogbouw en trottoirtegels sieren. Hoe men hier prettig leven wil en kan, alleen of in verband. Hoe men elkaar laat. Hoe men samentroept in buurten, moestuinen, clubs, comités en braderieën. De centrale wijkkerk pal naast het zwembad heet hier Ontmoetingskerk - vrije vertaling van oecumenisch - die niet alleen geloven samensmelt, niet ver van moskee en de Koninkrijkzaal van Jehova’s getuigen. Hoe het Wijkcentrum verenigt, aanmoedigt en lucht geeft aan wat er leeft, wat ook het glossy magazine doet dat negen maal per jaar verschijnt. Er is een Wereldwinkel vlakbij het steunpunt van de gemeentelijke Stadswinkel voor Burgerzaken. Hoe men waakt over zichzelf en elkaar door buurtpreventie en - alarm.

Kinderen hebben hier vrij spel zonder de vloek van druk verkeer. Behalve wijkgebonden speelplaatsjes is er de natuurspeeltuin in Staddijk, die ook volwassenen jong houdt. Het is hier heerlijk verblijven voor fietsers en wandelaars, voor joggers, voor trimmers. Hoe zich in sportpark en - hal een waaier aan sportverenigingen ontvouwt van rugby tot handboogschieten, van softbal tot hondensport, van indoorschaatsen tot wandklimmen. Hoe men zich naar gelang de leeftijd kan vermaken op glij-, skating- en pétanquebanen, op basket- en voetbalveldjes. En veel meer.

Parkeermeters en plaatsen voor vergunninghouders: ze zijn hier uitzondering, want ruimte is er in overvloed voor welk vehikel ook. Er is een eigen trein- en busstation, een netwerk van busvervoer verbindt de wijken met elkaar en de buitenwereld. Bovendien ligt de snelweg voor het oprijden. Buurtwinkelcentra, de wekelijkse vrijdagmarkt in Meijhorst, overdekt Winkelcentrum Dukenburg, een casino en andere nering – met nota bene de Woonboulevard op wandelafstand – voorzien in allerlei behoeften, goedkoop tot gratis parkeren erbij.

Al is Dukenburg nog jong, de vijftigjarige herbergt wel degelijk sporen van zeer vroeg verleden want laat dit duidelijk zijn: de ondergrond van Dukenburg, gevormd door de voorlaatste ijstijd 130.000 jaar geleden, is geologisch gezien uniek voor Nederland. Hoe dat zichtbaar is gemaakt in de Geologenstrook, een smal langwerpig park. Gaat dat zien, ongelovige, en kuier door naar het Uilenbosje, naar Bomans’ Wollewei en het Douglasbos. Sta te kijken van het oude tolhuis op de Teersdijk waar ook de witte vlek van het Woonwagencentrum opvalt, en ontdek historische boerderijen zoals ‘Het Hert’. Bezie de  souvenirs aan het oude landgoed van Willem van Schuylenburg, kasteelheer van De Duckenburg waarnaar dit stadsdeel is genoemd: de omringende bomenlanen bij het huidige restaurant (de voormalige orangerie) en het schilderachtige Grand Canal. Laat je neer op een bankje en aanschouw het stille wateroppervlak met drijvende eenden onder treurwilgen en o, de zuiverheid van zwanen.

Wat zorg betreft: hoe (tand)artsen, fysiotherapeuten, apotheken, dagopvang, bejaardenzorg, yoga en andere ook alternatieve geneeswijzen zorgen voor de hele mens, op een boogscheut van het CWZ. Hoe in De Lindenberg en het Creatief Centrum de muzische mens buiten zichzelf raakt, hoe Bibliotheek Zwanenveld de lezer vangt, hoe kunstenaars wijken verrijken, kinderen wijs gemaakt worden in kleine lage scholen al is er een brede en een dubbeldekse bij.

Hé, daar heb je een herder met zijn schapen, en daar een eekhoorn en onder de brug een dassenburcht, en overal duiven, reigers en snaterende snavels en wel, wel, daar lopen koeien!

Wie hier woont, wil niet weg, blijft er wonen tot aan de laatste einder, het nieuwe crematorium inbegrepen. Hier kun je jezelf zijn, niet afgeleid door de drukke wereld verderop. Hier leef je in verwondering, met het wijde oog, de weideblik, je beklijft hier als een alert kijkend beetje dorps kind: domweg gelukkig in Dukenburg. Wie volgt?

Victor Vroomkoning 2015

ommetje-Dukenburg-1 (ommetje-Dukenburg-1.jpg)

ommetje-Dukenburg-2 (ommetje-Dukenburg-2.jpg)

ommetje-Dukenburg-3 (ommetje-Dukenburg-3.jpg)

Victor Vroomkoning Tachtig, Zijn mooiste gedichten/ Intiem bestaan, over de poëzie van Victor Vroomkoning Gebroken WitVrije ValParenOmmezienDodemontStapelenHet formaat van waterlandBij verstekVerloren spraakIJsbeerbestaanLippendienstOud zeerEcho van een echoKlein MuseumDe laatste dingenDe einders tegemoetOorlogsgeweld in OoijpolderMijn overbuurvrouw is een meeuwLevensbericht Wam de MoorHet Nijmegengevoel Langs brede rivierenOranjesingel 42 Het BenedenstadsliedIk wou dat ik een vogel wasViering 80ste verjaardag op 6 oktober 2018Vluchtelingen in de stadVroom, frivool, VileinIlja Leonard PfeijfferOmtrent VincentGelderlandDe 100 mooiste wielergedichtenVan Hugo Claus tot Ramsey NasrAvenueDe eerste eeuw van BoonDe Nederlandse poëzie in pocketformaatBoem Paukeslag!Tijd is niks, Plaats bestaatOlifant in BoaDe bruiloft van KanaSchijndel belicht en gedichtPoëzie & beeldenStadsdichters bijeenLuister - Rijk - KijkenArnhem-NijmegenAgenda 2007TransfiguratieVers verpaktVerstild Nijmegen, Agenda 2006Waar ik naar verlang vandaagHet liefste wat ik heb25 jaar Nederlandstalige poëzie 1980-2005Agenda 20051944 - Brabants Centrum - 2004Alles voor de liefdeNooit te vangen met haar eigen penNavel van ’t landSpiegel van de moderne Nederlandse en Vlaamse dichtkunst10 Jaar NijmegenprentDe geur van ieder seizoenHet is vandaag de datumDe mooiste sonnetten van Nederland en VlaanderenHoe wordt je halfopen mond gedichtRoute 65Het mooiste gedichtBr.O.Nr.Geen dag zonder liefdeInversZie de stille minuut van de roosGroesbeekOmmetje DukenburgEen proces in de hersenenKeer dan het getij en schrijf!Circuit des SouvenirsSchrijversportrettenDodemontStapelenHet formaat van waterlandBij verstekIJsbeerbestaanTurning TidesEen zucht als vluchtig eerbetoon